Żuławy Wiślane, to region o wyjątkowych walorach dziedzictwa kulturowego, krajobrazowego i przyrodniczego co podkreśla jego walory turystyczne, jednocześnie uznany za region kraju najbardziej zagrożony powodzią. Położony w delcie Wisły obejmuje najbardziej rozległą depresję w skali kraju (ok. 28% ogólnej powierzchni delty czyli 454 km²). Pas terenów depresyjnych, szczególnie istotnych dla problemów powodziowych, ciągnie się po południowej stronie Martwej Wisły, Szkarpawy oraz rzeki Elbląg i Jeziora Drużno.

Żuławy Wiślane są obszarem o bardzo urodzajnych glebach, wykorzystywanych głównie rolniczo, posiada również duże zasoby wód powierzchniowych. Naturalne ukształtowanie Żuław to płaska równina, na styku lądu i morza, dla której funkcjonowania społeczno-gospodarczego został stworzony przed wiekami system odwadniający. Sztuczne osuszanie Żuław oraz kolonizacja terenu silnie uzależniła ten obszar od sprawnego funkcjonowania systemu melioracyjnego, gwarantującego bezpieczeństwo powodziowe mieszkańców i ich mienia.

Na terenach depresyjnych i przyległych do nich przydepresyjnych stopień zagrożenia powodziowego jest bardzo wysoki, a każda powódź na obszarze Żuław jest niezwykle groźna, gdyż w przypadku zalania terenów depresyjnych konieczne będzie ich odwodnienie przez odpompowanie wody.

 Według informacji Głównego Urzędu Statystycznego z 2022 r. najniższy punkt w Polsce znajduje się we wsi Marzęcino (powiat Nowy Dwór Gdański), na poziomie 2,2 m p.p.m. Wcześniej najniższy punkt wskazywano w Raczkach Elbląskich, w województwie warmińsko-mazurskim na poziomie 1,8 m p.p.m;